Fizykoterapia
To typ fizjoterapii, w której do rehabilitacji pacjenta wykorzystywane są zjawiska fizyczne np. prąd elektryczny, światło, magnetyzm, ultradźwięki, niska temperatura. Oddziaływanie zabiegów fizykalnych posiada szeroki wachlarz zastosowań, które pomagają w skuteczniejszej terapii w wielu rodzajach chorób jak i urazów.
To fala akustyczna, opisywana jako fala gwałtownego wzrostu ciśnienia. Terapia ta pozwala na przyśpieszenie procesu zdrowienia pobudzając cyrkulację krwi i stymulację metabolizmu. Zabieg falą wpływa także na rozpuszczenie zwapniałych fibroblastów, zwiększenie produkcji kolagenu oraz zmniejsza napięcie mięśni. Na ten moment fala znajduje zastosowanie głównie w leczeniu zapalenia ścięgien, ostrodze piętowej, bólu bioder i barków, naciągnięciu mięśni, tendinopatii i uszkodzeniu stożka rotatorów. Zastosowanie fali uderzeniowej cały czas się zwiększa, szczególnie w fizjoterapii sportowej.
To inaczej leczenie prądem. Jest to zabieg, podczas którego stosuje się różnego typu lecznicze prądy – stałe lub zmienne, o różnej częstotliwości. Zabieg ten polega na ułożeniu na ciele pacjenta elektrod, przez które przepływa prąd. Czas trwania jak i dawka lecznicza uzależniona jest od obszaru, na którym wykonywany jest zabieg oraz od wybranego typu prądu. Elektrody nie są przyklejane na ciało pacjenta, między nimi a ciałem znajduje się gaza lub specjalna osłona na elektrodę, która jest namoczona w wodzie (nawilżona/zwilżona wodą). W elektroterapii wyróżniamy następujące zabiegi: jonoforeza, galwanizacja, TENS, elektrostymulacja, prąd interferencyjny, prądy Kotza, prądy Traberta, przezskórna stymulacja nerwów, prąd diadynamiczny.
Przeciwwskazania do elektroterapii:
- rozrusznik serca,
- endoproteza – implant metalowy,
- nowotwór,
- zakrzepowe zapalenie żył,
- zatory,
- zaburzenia rytmu serca,
- zaburzenia czucia,
- ciąża,
- stany zapalne i infekcje z wysoką gorączką,
- ostre stany zapalne skóry i tkanek miękkich.
To zabieg, w którym wykorzystywany jest prąd stały. Poprzez odpowiedni wybór elektrody czynnej możemy uzyskać różnego rodzaju efekty terapeutyczne. W przypadku wyboru anody mamy działanie przeciwbólowe, kojące, uspokajające natomiast katoda działa pobudzająco, drażniąco oraz wywołuje silne przekrwienie tkanek. Galwanizację można również stosować u dzieci oraz niemowląt, pamiętając o dostosowaniu odpowiedniej dawki. Galwanizację możemy z powodzeniem użyć w przypadku: nerwobólu, przewlekłego zapalenia nerwów oraz splotów i korzeni nerwowych, zespołach bólowych w przebiegu CHZS, porażeniach wiotkich, utrudnionych zrostach kostnych, zaburzeniach krążenia obwodowego.
To zabieg, w trakcie którego do organizmu pacjenta wprowadzane są jony leku za pomocą prądu stałego. Ilość leków jakie można zastosować jest długa, umożliwiając szerokie zastosowanie tego typu zabiegu. Wskazaniami do tej terapii są przykurcze, blizny, stany pourazowe stawów i mięśni, utrudniony zrost kostny, zespoły bólowe stawów, zapalenia okołostawowe, nerwobóle, stany zapalne tkanek miękkich i mięśniobóle.
Zabieg ten ma na celu wywołanie skurczu mięśnia przy pomocy prądu impulsowego. Impulsy trójkątne służą do stymulacji mięśni, w których występuje zaburzenie w przewodnictwie nerwowym. Impulsy prostokątne służą do terapii zdrowych mięśni (w zaniku prostym) lub delikatnie odnerwionych. Czas impulsu jest ściśle powiązany z stopniem uszkodzenia nerwu czy mięśnia. Im cięższe uszkodzenie tym czas impulsu się wydłuża. Czas przerwy między impulsami jest powiązany ściśle z długością impulsu, jeśli został zastosowany długi czas impulsu to czas przerwy musi być co najmniej 2 razy dłuższy, natomiast w przypadku krótkich impulsów czas przerwy powinien być kilkadziesiąt razy dłuższy od impulsu.
Powstaje wskutek prostowania prądu sinusoidalnego zmiennego o częstotliwości 50 Hz i 100 Hz. Są to prądy o kształcie dwóch połówek sinusoidy. Czas trwania impulsu i przerwy między nimi jest identyczny i wynosi 10ms. Prądy diadynamiczne przesyłane są na bazie prądu stałego o niskiej wartości natężenia. Wskazaniami do wykonania diadynamika są zespoły bólowe stawów, stany po urazach narządu ruchu, nerwobóle, mięśniobóle, zaburzenia troficzne, zaburzenia krążenia obwodowego, zaniki mięśni z nieczynności.
Jest rodzajem elektroterapii, który służy do zwalczania bóli ostrych i przewlekłych. Przeciwbólowe działanie TENS-u oparte jest na teorii kontrolowanego przepustu rdzeniowego Walla i Melzacka, a także na teorii endorfin. Wskazaniem do terapii prądem TENS są ostre oraz przewlekłe bóle oraz nietrzymanie moczu różnego pochodzenia.
Wykazuje silne działanie przeciwbólowe opierające się głównie na teorii bramki kontrolnej Walla i Melzacka. Prąd ten wywołuje drżenie mięśni, wibrację, zmniejsza ich napięcie, co skutkuje zwiększeniem efektu przeciwbólowego. Wskazaniami do wykonania tego zabiegu są nerwobóle, mięśniobóle, zmiany zwyrodnieniowe stawów, stany po urazach stawów i mięśni, zaparcia, zaburzenia krążenia obwodowego.
To prądy sinusoidalne o zmiennej częstotliwości oraz modulowanej amplitudzie. Powstają one w ciele pacjenta poprzez interferencje dwóch prądów średniej częstotliwości, płynących z dwóch niezależnych obwodów. Skutkiem czego jest powstanie bodźca terapeutycznego. Prąd ten wykorzystywany jest przy zespołach bólowych narządu ruchu i zwyrodnieniach, nerwobólach, zaburzeniach krążenia obwodowego, mięśniobólach, nietrzymaniu moczu, zaparciach.
To prąd o średniej częstotliwości, które są modulowane w małą częstotliwość. Prąd ten wykorzystywany jest u sportowców w celu zwiększenia siły oraz masy mięśniowej, a także w celu stymulacji mięśni w zaniku prostym.
Stosuje się w celu wykonania naświetlań promieniami podczerwonymi oraz widzialnymi. Promieniowanie to przenika w głąb tkanek do 3cm. W terapii tej wykorzystywane są 2 filtry czerwony oraz niebieski. Czerwony znajduje zastosowanie w stanach zapalnych tkanek miękkich, w celu zmniejszenia obrzęku, w uszkodzeniach skóry i źle gojących się ranach, mięśniobólach. Niebieski natomiast wykazuje zastosowanie przeciwbólowe i uspokajające, przyczynia się również do obkurczenia naczyń krwionośnych.
To zabieg wykorzystujący drgania mechaniczne o częstotliwości 20 000 Hz.
W tkance poddanej terapii występują zmiany mechaniczne, spowodowane różnicą ciśnień (mikro masaż); i zmianą termiczną podczas której najbardziej nagrzewa się tkanka nerwowa, później mięśniowa najmniej natomiast tłuszczowa; zmiany fizykochemiczne polegają na wpływie ultradźwięków na koloidy tkankowe. Ultradźwięki wykazują następujące działanie terapeutyczne: przeciwbólowe, przeciwzapalne, przyspieszają przepływ limfy, wytwarzają ciepło w tkankach powodując ich przekrwienie, zmniejszają napięcie mięśni. Wskazaniami do wykonania zabiegu są podostre i przewlekłe zapalenia stawów, zmiany zwyrodnieniowe stawów, nerwobóle, blizny, przykurcze stawowe, ostroga piętowa, zespoły przeciążeniowe.
To zabieg polegający na wprowadzeniu związków chemicznych do ciała pacjenta za pomocą ultradźwięków. Lek nakłada się bezpośrednio na skórę lub dodaje się go do substancji sprzęgającej.
To zabieg polegający na zastosowaniu wolnozmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 0-50 Hz lub 60 Hz i indukcji magnetycznej o wartości 0,5-10mT. Pole magnetyczne przenika całe ciało człowiek, więc również komórki. Pole to wpływa na jony, które rytmicznie przemieszczają się w komórce, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej wpływając korzystnie na przemianę materii. Jest to nietermiczna metoda leczenia, która pozwala nam na zastosowanie jej w przypadku ostrego stadium choroby. Zabieg ten może być wykonywany przez gips, bandaż, a także u najmłodszych pacjentów. Wskazaniem do wykonania zabiegu jest choroba zwyrodnieniowa stawów, zapalenie stawów i tkanek okołostawowych, pourazowe choroby narządu ruchu, utrudnione gojenie ran, zaburzenie krążenia obwodowego, stany zapalne nerwów, osteoporoza, zaburzenia przemiany materii, zapalenia oskrzeli i zatok obocznych nosa, zapalenia jajników, owrzodzenia i zmiany troficzne podudzi.
To zabieg wykorzystujący silną wiązkę spolaryzowanego światła o różnych kolorach i długościach fal. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego filtra, jest ono wolne od promieniowania ultrafioletowego. Bioptron emituje 4 rodzaje wiązek światła: światło liniowo spolaryzowane powodujące głęboką penetrację tkanek skóry oraz pobudza układ odpornościowy do szybkiej odbudowy i regeneracji.
Światło polichromatyczne pobudza okoliczne krążenie krwi, skutkując pobudzeniem całego organizmu do procesów regeneracji.
Światło niekoherentne odbudowuje tkankę skórną.
Światło niskoenergetyczne przyśpiesza gojenie ran i zmian skórnych. Wskazaniami do bioptronu są także zespoły bólowe, choroby zwyrodnieniowe, choroby o podłożu neurologicznym, choroby reumatyczne.
Zabieg, w którym wykorzystywane jest zimno. Polega na miejscowym ochłodzeniu odcinka ciała poddawanego terapii przy pomocy ciekłego azotu. Dzięki obniżeniu temperatury tkanek uzyskujemy efekt przeciwbólowy, zmniejszamy obrzęk, zmniejszamy napięcie mięśni oraz poprawiamy ukrwienie chorej okolicy. Wskazaniami do wykonania krioterapii jest leczenie stawów i mięśni, urazy stawów i tkanek miękkich, wszystkie choroby reumatoidalne i reumatyczne narządu ruchu, ZZSK, łuszczycowe zapalenie stawów, zapalenia okołostawowe, CHZK, oparzenia, SM, obrzęki.
To stymulacja procesów leczniczych organizmu za pomocą promieniowania laserowego. Terapia polega na emitowaniu wiązki światła (o ustalonym natężeniu: długości i mocy) na wybrany fragment ciała (chore tkanki) przez określony czas. Laseroterapia punktowa wykonywana jest na małych obszarach objętych schorzeniem. Główną jej zaletą jest możliwość skierowania promieniowania laserowego bezpośrednio na dany punkt lub punkty, które są kluczowe przy leczeniu danej dolegliwości. Laseroterapia pozwala na otrzymanie efektu przeciwzapalnego, przeciwbólowego, przeciwobrzękowego, usprawnia mikrokrążenie, przyśpiesza regenerację tkanek, stymuluje procesy immunologiczne.
Wskazania:
- stan zapalny tkanek miękkich,
- nerwobóle,
- mięśniobóle,
- rany,
- urazy,
- zmiany zwyrodnieniowe,
- zespół cieśni nadgarstka,
- ostroga piętowa,
- dna moczanowa.
Terapia ciśnieniem, służy do poprawy krążenia limfatycznego i żylnego. Jest to zabieg z grupy masaży limfatycznych. Terapia wykonywana jest przy pomocy mankietów, które dostosowane są do wymiarów okolicy masowanej. Mankiet poprzez ciśnienie wykonuje kompresję na kończynę poddaną zabiegowi. Kompresja odbywa się w kierunku od najdalej do najbliżej położonych serca części kończyn. Terapia ta działa poprzez mechaniczne stymulowanie naczyń krwionośnych oraz limfatycznych, w efekcie mamy do czynienia z poprawą cyrkulacji tych wewnątrzustrojowych płynów. To z kolei wpływa korzystnie na metabolizm tkanek. Wskazaniem do wykonania BOA są zaburzenia cyrkulacji chłonki, choroba Reynauda, otyłość, zaburzenia troficzne skóry, redukcja blizn, regeneracja mięśni po urazach, zaburzenia krążenia krwi, profilaktyka zakrzepowo-zatorowa.
Kinezyterapia
Kinezyterapia pochodzi od łacińskich słów Kinesis – ruch i Therapeia – leczenie, jest jednym z działów fizjoterapii obok masażu i fizykoterapii. Kinezyterapia zajmuje się ćwiczeniami i metodami ukierunkowanymi typowo na funkcję leczniczą; odbudowę siły mięśniowej, zakresów ruchu, poprawę wytrzymałości ogólnej organizmu, jak i poszczególnych narządów. Zawiera w sobie również metody specjalne, dzięki którym pacjent może odzyskać utracone funkcje.
Jakie są wskazania do kinezyterapii:
- wzmocnienie układu oddechowego
- wzmocnienie układu sercowo naczyniowego
- wady postawy
- stymulacja układu nerwowego
To jedna z wielu metod terapii wykorzystywanych przez fizjoterapeutów. Polega ona na oklejaniu ciała pacjenta specjalistycznymi taśmami kinezjologicznymi. Jest to metoda bardzo często wykorzystywana w leczeniu kontuzji oraz dolegliwości bólowych. Terapię tę możemy wykorzystać u pacjentów po urazach, z bliznami, z obrzękami, z siniakami, z wadami postawy. Taśma ta jest wykonana z najwyższej jakości bawełny o grubości i rozciągliwości zbliżonej ludzkiej skórze. Pokryte są klejem medycznym, dzięki czemu nie wywołują negatywnych odczuć skórnych związanych z dyskomfortem podczas ich noszenia. Działanie plastrów jest wielopłaszczyznowe. Wpływają one na układ limfatyczny, mięśnie, a także stawy. Naklejony plaster powoduje uniesienie naskórka, co pozwala na otrzymanie zwiększonej przestrzeni pomiędzy skórą a mięśniem jednocześnie zabezpieczając powięź. Przyczyniając się do zmniejszenia nacisku na rozmieszczone na skórze receptory odpowiedzialne za odczuwanie bólu, co powoduje zmniejszenie dolegliwości. Odpowiednio naklejone plastry przywracają prawidłowe napięcie w mięśniach poprawiając zakres ich ruchomości.
Jest to jedna z najpopularniejszych metod terapii manualnej na świecie. Łączy w sobie techniki terapeutyczne oddziałujące na mięśnie, stawy oraz tkankę nerwową, terapia składa się z sekwencji biernych ruchów. Metoda ta została utworzona przez Geoffreya Maitlanda, który w swojej pracy na pierwszym miejscu stawiał rozwiązanie danego problemu. Skupiał się się na zmniejszeniu dolegliwości bólowych, przywróceniu odpowiedniej ruchomości poszczególnych stawów, a także ustabilizowania napięcia mięśniowego. W trakcie opracowywania swojej metody wspomógł się pracami szwedzkiego neurochirurga, który badał wpływ między ruchami kręgosłupa, a symptomami bólowymi ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Badanie pacjenta wg metody Maitlanda wyróżnia się bardzo dużą szczegółowością badania.
Jest specjalistyczną metodą diagnostyczno – terapeutyczną ciągle rozwijającą się wraz z postępem medycyny. Brian Mulligan opracował, a następnie opublikował zasady stosowania takich technik jak “NAG”, “SNAG”, “odwrotne NAG” oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. techniki “MWM”/ i wiele innych. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Metoda ta, jako oryginalna sama w sobie, ma niektóre wspólne elementy z technikami Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się wieloaspektowo w odniesieniu do całego narządu ruchu, a także innych układów.
PNF – inaczej nerwowo mięśniowe ułatwianie. Pojęcie ułatwianie określa wszelkie działania mające na celu uruchomienie zachowanych rezerw ośrodkowego układu nerwowego. W takim ujeciu PNF jest swego rodzaju filozofią, zakładającą zachowanie w każdym przypadku tzw. Pozytywnego potencjału i odbudowanie na jego bazie możliwości funkcjonalnych organizmu. Chcąć w pełni wykorzystać zjawisko plastyczności układu nerwowego należy – z założeniem metody – w pełni zaktywizować receptory narządu ruchu. Celem leczenia jest osiągniecie najwyższego, możliwego do uzyskania poziomu funkcjonalnego. Jednak najpierw należy dokonać pełnej oceny aktualnych możliwości ruchowych.
Jest to metoda terapii blizn oparta na założeniu działania zintegrowanego wielopoziomowego. Każda blizna może dawać szereg różnorodnych dolegliwości, dzięki założeniu tej metody możemy działać na prawie wszystkie z nich. Gojenie się rany nie rzadko może mieć negatywny wpływ na tkanki odległe od położenia blizny. Różnego rodzaju problemy mogą być spowodowane nie tylko świeżą blizna, ale też taką już kilkuletnią, o której istnieniu już zapomnieliśmy. Patrzenie na człowieka jako na całość, która dobrze funkcjonuje pozwala na nie zamykanie się nam na sam obszar blizny i prowadzenie spójnej terapii ukierunkowanej na poprawę stanu naszego pacjenta.
ul. Pszenna 2/1, 61-663 Poznań
787 815 954
darmed.fizjoterapia@gmail.com
8:00 – 18:00